Bo zapachy...

Lecą równo... decha, za dechą, aż w końcu nie zostaje dosłownie nic.

Przez wyrwane ściany, podłogi i prąd tylko w jednej izbie i dzięki temu, że jest lato (2013) przenosimy się do stodoły.
Trafiają  tam zwiezione niedawno łóżka dla gości, lodówka, stoły, krzesła i kredens z domu Dziadków Onego.

Na sąsieku mamy jeszcze kostki sprasowanej słomy, które się nam  przydają i służą za siedziska przy ognisku. W kątach powciskane różne skarby – grabie, łopaty, motyki, widły, stara narta po byłych właścicielach znaleziona na strychu.

Jednego dnia wchodzę do stodoły i widzę jak On trzyma głowę w kredensie i po chwili ją wyjmuje.

Pytam zaskoczona:

- Co robisz?

On:

- Wącham. W środku pachnie domem moich Dziadków.

Kilka miesięcy później odwiedzam dom rodzinny mojego Taty. Dostajemy na drogę kawałki ciasta zapakowanego w szary papier i foliową torebkę.

W drodze On prosi mnie o kawałek.

Otwieram torebkę i czuję to samo co On kilka miesięcy temu: zapach domu moich Dziadków.

Zdjęcia On i Baba na wsi