Słońce zaczyna mocniej grzać, a my bierzemy łomy i młoty

Żeby remont poszedł sprawniej sami rozpoczynamy demolkę. Jeszcze późną zimą, kiedy przyjeżdżamy do chałupy i czujemy przebłyski wiosny bo słońce świeci jakoś mocniej – przebieramy się w ciepłe ubrania robocze. Bierzemy łomy i młoty i zaczynamy brać się do roboty.

Odrywamy ze ścian płyty, które po wielu latach napęczniały z wilgoci i powyginały się tworząc duże pofałdowania. Pierwsze płyty zdzieramy z jednej ze ścian w sieni, a pod nimi pokazują się nam piękne pociemniałe przez upływ czasu – belki. Drewno jest zdrowe!!!!

Bierzemy się też za mały żółty pokoik, do którego jak już wspominałam wchodzi się przez małe, prowokujące do przekleństw drzwi (czytaj tutaj). Ściany nie są pokryte płytami, a gliną zmieszaną ze słomą. To jest prawdziwe wyzwanie. Glina jest jak kamień. Przez kilka godzin walimy młotami i wyrywamy łomami ze ścian małe kawałki „betonowej” gliny.  Idzie opornie i bardzo powoli.  Nie udaje nam się wyrwać ścianom gliny na wszystkich powierzchniach...

Następnego dnia budzę się z obolałymi dłońmi i popuchniętymi placami, które przypominają serdelki.

Niestety im więcej odsłaniamy w domu powierzchni  tym bardziej przekonujemy się, że odkrytych belek nie będziemy mogli zostawić zbyt wiele.

Już miałam w głowie wizję, w której sama wybrałam ściany z odsłoniętymi belkami, a które z nich zostaną przykryte.

Wtedy po raz pierwszy przekonuję się, że możemy planować w tym domu różne rzeczy, ale ostatecznie to nie my zdecydujemy czy tak się stanie.

Swoje plany musimy dostosować do domu odkrywającego przed nami za każdym razem kolejne niespodzianki…

Zdjęcia oczywiście On