Baba na wsi: Jak zdobyłam Mount Everest:)

poniedziałek, 9 grudnia 2013

Jak zdobyłam Mount Everest:)

Prędzej czy później, w podróży do mniej cywilizowanych miejsc – każdy musi tam trafić. Są mniej lub bardziej wygodne, często zakamuflowane i trudno je od razu odnaleźć...

Wychodki, wygódki, sławojki…

Prawie każda w Polsce na Ukrainie, w Rosji, Gruzji, Armenii czy Rumunii wygląda bardzo podobnie, ale jednak zawsze znajdą się choćby subtelne różnice.

Na Ukrainie bywają dla wygody korzystającego wyłożone miękkim futerkiem lub dla większej higieny wykonane „na narciarza”. W Polsce, dla ochrony przed zimnymi deskami trafiłam na siedzisko wyłożone styropianem.

W Armenii zamiast solidnej konstrukcji znajdowało się za drzwiami wychodka krzesło, z którego zostały tylko nogi, oparcie i obręcz, którą gospodarz owinął taśmą klejącą, aby zaoszczędzić korzystającym wbicie drzazgi z wyrwanego siedziska.

W 2006 roku w Gruzji trafiłam na wygódkę, która miała nawet swoją nazwę, a miejscowi mieli przed tym miejscem duży respekt:) – Mount Everest!

Kiedy spytałam dlaczego? Wszyscy odpowiedzieli mi:

- Pójdziesz w swoim czasie to zrozumiesz i zobaczysz.

I nadeszła ta chwila kiedy musiała zmierzyć się z Mount Everestem...

Był oddalony, na niewielkim obniżeniu, o jakieś kilkadziesiąt może sto metrów od meteobazy, w której spałam z przyjaciółką. Meteobaza znajduje się pod szczytem Kazbek (5033,8 m n.p.m., położony we wschodniej części centralnego Kaukazu) na wysokości ponad 3600 m n.p.m., i z której wszyscy rozpoczynają zdobycie szczytu.

Do Mount Everestu doszłam bez najmniejszego problemu... ale wracając zrozumiałam co mieli na myśli gospodarze meteobazy. Czekali na mnie przy budynku i sprawdzali jak sobie poradzę z pokonaniem tego niewielkiego wzniesienia i kilkudziesięciu metrów do meteobazy.

Każdy stawiany krok na przód sprawiał mi ogromną trudność. Zrobiłam zaledwie kilka i musiałam przystawać, mój oddech był bardzo płytki, kręciło mi się w głowie i do tego zaczęła mnie jeszcze boleć. Nie mogłam w to uwierzyć.

W końcu dotarłam do czekających mężczyzn, którzy nie ukrywali radości.

- Nu kak Ewa, ty uże znajesz?

Mogłam tylko potwierdzić! To jak dotąd jedyny wychodek, który przyprawił mnie o zawrót głowy i niedotlenienie mózgu...,(dla pewności - z powodu wysokości na jakiej się znajdowaliśmy:)), ale dał mi szansę na zdobycie swojego własnego Mount Everestu:)