Jest wyzwanie

 

Ma jakieś 180-190 cm długości i 90 cm szerokości. Po nałożeniu preparatu, farba zaczyna odklejać się od drewna i bąbelkować. Biorę do ręki szpachelkę i zaczynam ją zdejmować. 


Plan jest taki, że stare, ciężkie drewniane drzwi na dużych zawiasach całkowicie oczyszczę z farby i nie będą one skażone żadnym kolorem. Wyobrażenia szybko muszę skorygować:)

To drzwi wejściowe do łazienki. Wcześniej prowadziły do komory, którą przerobiliśmy. Kiedy zdejmuję na małym fragmencie pierwszą warstwę okazuje się, że pod spodem jest kolejna. 

Znowu nakładam preparat, odczekuję i dawaj znowu zdejmuję bąbelkującą farbę. Chwilowa konsternacja, widzę, że pod spodem znowu farba, tylko innego koloru. To już trzecia warstwa. 

Pełna desperacji na to samo miejsce znowu nakładam preparat, odczekuję i jak poprzednio zdejmuję bąbęlkującą farbę.

- Uuuu – myślę sobie. Bo pod trzecią warstwą pojawia się inny kolor – czwarta warstwa. Zapał zaczyna topnieć…

Muszę myśleć rozsądnie. Po pierwsze preparat nie należy do najtańszych więc gdybym miała obsmarować takie duże drzwi po kilka razy to pewnie puściłabym ze starą farbą kilka stówek. Po drugie jak dużo czasu może mi to zająć? Po trzecie czy ja mam tyle siły i samozaparcia?

Samozaparcia starczyło mi na nałożenie kolejnej warstwy preparatu i przekonanie się, ile razy gospodarz zmieniał kolory na swoich drzwiach do komory. Co najmniej jeszcze jedna – czyli w sumie pięć warstw!

Koryguję szybko w głowie:

- E tam, trochę przejadę papierem ściernym, żeby jakoś wyrównać bruzdy na drzwiach i pomalujemy je na jakiś gustowny kolorek.

Przyjęłam swoją nową koncepcję do wiadomości i zaczęłam oswajać się z tą myślą. Do czasu… kiedy pojawia się u nas kolega z magicznym dla mnie sprzętem.

Wyciąga elektryczny strug (wychodzi nasz brak doświadczenia) przeciąga nim po drzwiach, a naszym oczom pokazuje się piękna, niczym nie skażona surowa deska.

Już chyba wiadomo co będzie naszym najbliższym artykułem pierwszej potrzeby do kupienia:)

Zdjęcia Baba na wsi