Wyczekał się w stodole i wreszcie zamieszkał w kuchni:)

Może nie tyle, że byłam przeciwna, ale nastawiłam się sceptycznie. Nie pasował mi w tym miejscu, ale On przekonywał mnie, że będzie inaczej.

Ja wyobrażałam sobie, że ten najważniejszy obok pieca element naszej kuchni będzie w 100 procentach z drewna i będzie dużo starszy niż ten, z domu Dziadków Onego. Ale jedyny kredens, który mieliśmy to ten przywieziony właśnie z ich domu. 

Innego nie było. Postał trochę w stodole i chyba powoli zaczęłam się do niego przekonywać. Tym bardziej, że On miał koncepcję na jego odnowę. 

Zaczęło się od szorowania. Bo jego czekanie w stodole było na tyle długie, że niemiłosiernie obrósł kurzem. Ja nie miałam udziału żadnego, no może tylko taki, że wyszorowałam jedną część i zaglądałam do stodoły jak On zajął się nim na dobre. Słyszałam odgłos szlifierki, a tak to w sumie wielką ciszę.

Aż w końcu On poszedł po sąsiada i dzięki jego pomocy kredens stanął na miejscu:).

Siedzę naprzeciw niego i już wiem, że On miał rację.