Podrzucają nam psa?!!!

- Ty ktoś chce nam podrzucić psa - mówię cicho do Onego, żeby nie spłoszyć faceta, który przywiązuje sznurkiem psa do sosny przy naszym obejściu.

Jest środek lata. Robimy coś przy domu.

W pierwszym momencie mnie zatyka, jestem zdezorientowana i nie wiem co robić. Obserwujemy. Facet przywiązuje psa, a ja gdyby się tylko próbował oddalić byłabym gotowa wyskoczyć do niego jak ze sprężyny. Nie jestem pewna czy nas widzi bo od strony drogi, tam gdzie właśnie stoi jest duża gęstwina krzaków i drzew. Chyba jednak widzi bo między gałęziami widzę jak porusza głową i próbuje coś dojrzeć, a w końcu siada w kucki i patrzy co robimy.

- Dzień dobry – krzyczę i pytam czy jest może byłym właścicielem domu (My kupiliśmy go od pośrednika). Widać nie słyszy bo przebija się przez krzaki i podchodzi do nas. Kaszkiet na głowie, robocze spodnie, gumowce, marynarka i papieros w ustach.

Nie jest właścicielem, jest dalszym sąsiadem.

- Sczepienie we wsi – mówi. Nie zauważa naszych zdziwionych min. – Weteryniarz przyjeżdża. Na górce, to tutaj zbiórka – dodaje.

Domyślamy się wreszcie, że będzie szczepienie psów. Tym bardziej, że powoli schodzą się kolejni sąsiedzi z psami przywiązanymi na sznurkach.

Za chwilę zajeżdża samochód, pojawia się weterynarz i asystentka. Przy drodze organizują sobie prowizoryczny gabinet. Wyciągają z samochodu niskie stołeczki, miskę i karnister z wodą. On wlewa wodę do miski. Zakasowuje rękawy, porządnie myje ręce i zaczyna szczepienie. Ona siada na stołeczku, na kolanach rozkłada zeszyt formatu A4 w twardej obwolucie i skrupulatnie zapisuje dane każdego właściciela, który szczepi psa.

Na weekend mamy Bukunię.  Wysyłam do jej właściciela sms-a: „We wsi jest szczepienie psów, skorzystaliśmy z okazji:) i uznaję to za dobry żart. W mig otrzymuję odpowiedź, w której da się wyczuć zaniepokojenie. Żartów jednak nie ma więc szybko prostuję, żeby dostać jeszcze kiedyś Bukunię na weekend. 

Zdjęcie On, a na zdjęciu Bukunia, która czasem, niestety musi być przywiązana...