Schronisko dla starych chat

Marzy mi się schronisko dla starych chat, takie jak dla zwierząt. Wiem, że zwierzaki, które trafiają do takiego miejsca dostają szansę na nowe życie, a w ręce nowych właścicieli trafiają dopiero po przeleczeniu.

I ja chciałabym tym wszystkim, które powoli zapadają się w ziemię, a ich okna zaczynają być na wysokości poniżej pasa, dać szansę, na to żeby ktoś się nimi zaopiekował. A konkretnie to On i ja. 

Widzę, jak przed przeniesieniem wszystkie belki są dokładnie oznaczone, tak żeby żadna nie trafiła w nieodpowiednie miejsce w całej konstrukcji. Jak trafiają do nas tuż przy lesie z widokiem na przestrzeń. Jak ciekawscy zaglądają do nich. Jedni wspominają, inni próbują sobie wyobrazić jak mogło się mieszkać w każdej z nich, ale nikt nie przechodzi obok nich tak po prostu, obojętnie.

I widzę, że chata po chacie ma coś charakterystycznego. Jedna ma połączenie części mieszkalnej z oborą i szopą. Inna, bo stała jedną ścianą centralnie od strony północnej, gdzie idzie zimne –  nie ma od tej ściany żadnego okna.

Są te bardziej pańskie – gdzie po wejściu, po układzie izb, widać od razu, że mieszkańcom lepiej się powodziło. Może wójt jakiś mieszkał?

Jedne oblepione gliną i pobielone, inne z surowych belek, omszone.

A w izbach robi się ciżba, gwar i życie…

Zdjęcia Baba na wsi