Mało słów . . .

Plany były zupełnie inne, ale żałować nie można.

Cygan, Basia i On

On zawołał mnie kiedy zobaczył je w oddali. Bez zastanowienia pognałam do chałupy po aparat i dawaj biegiem za nimi. Spieszyłam się, bo jakby w las wjechali to przepadło. Nie zorientowałabym się, w którą stronę ich poniosło.

Znalezione na garze:)

Biegała po podwórku i szukała lepszej siekiery. Ta, którą trzymał w dłoni, według niej była dużo gorsza i nie nadawała się. Stałam i ze swojego miejsca też rozglądałam się za tą lepszą.

Odcinamy się od współczesnych standardów i robimy swoje...

- Proszę pokazać mi te najcięższe – to są moje pierwsze słowa kiedy stoję przed ladą i chcę kupić jeden z nich.

Nieznajomy niepokój

Miała zaledwie 2 centymetry szerokości i 3 wysokości, położył  ją na mojej dłoni i z zaangażowaniem powiedział do mnie kilka słów. Wcale nie pamiętam czy powiedział to w swoim ojczystym języku, czy jak zwykle uniwersalnym w tym regionie świata - rosyjskim.

Ideał znajduje się u pobliskiego młynarza

Ale to co oglądamy w różnych miejscach dalekie jest od wspomnianego ideału.

Historia pewnych kur

Dzwonię do C. a ona mówi, że takich cudów w swoim życiu jeszcze nie widziała. Liczę, że może przy tej okazji dowiem się ile ma lat, ale nie udaje się... Nadal nie będę mogła określić czy się trzyma, czy wygląda młodo jak na swój wiek, czy jednak ciężka praca dała jej w kość...?

Radykalne cięcie

Nie mamy zbyt dużego wyboru. Wszystkie poprzednie założenia w tej jednej kwestii zostały zredukowane do minimum…

Zgoda w zagrodzie musi być:)

Jest taki ktoś, kogo mam szczęście znać. 

Wracamy po przyrzeczone

Oczywiście przechodzi mi przez myśl, że gospodarz mógł się przespać z tematem i jak do niego zajedziemy następnego dnia po przyrzeczone, to powie – nie!

Mamy cynk, że dwie wsie dalej jest to czego szukamy

Na kartce pisze nam imię, nazwisko i numer telefonu. Mieszka dwie wsie dalej, ale się znamy i wie, czego szukamy. Kiedy natrafia na to w swojej okolicy, zdobywa dla nas namiary do właściciela. Mówi:

Pieczone ziemniaczki

Nazbieraliśmy, to znaczy On nazbierał ich całą kupę i czekały na wieczór. Jeszcze nie było całkiem ciemno, wiał zimny wiatr, a właściwie szalał co chwilę zmieniając kierunek, ale postanowione już było.

Jola z Jolinkowa

Wcale nie marzyła o życiu na wsi. Była typowym mieszczuchem korzystającym z dobrodziejstw życia w dużym mieście. I było jej z tym dobrze. Nie poszukiwała innego, kiedy nagle na jej życiowej drodze pojawił się mały, niepozorny, stary drewniany dom na górce.  Do tego jak mało komu ten moment niemal wszystko w życiu poprzewracał do góry nogami.